Zamek w Pieskowej Skale, zamek królewski, później prywatny, jeden z najcenniejszych renesansowych zabytków polskiej architektury, położony na skalistym cyplu skalnym nad doliną Prądnika, na Szlaku Orlich Gniazd.
Zamek, pierwotnie gotycki, wybudowany został w połowie XIV w. przez Kazimierza Wielkiego, na miejscu wcześniejszej budowli drewnianej. Później był własnością Szafrańców i Zebrzydowskich, wielokrotnie go przebudowywano i rozbudowywano, m.in. w latach 1542-1544 wg projektu włoskiego architekta M. Castiglione.
Brama, stanowiąca pozostałość po gotyckiej baszcie, i kolebkowo sklepiona sień prowadzą na dziedziniec. Ma on kształt trapezu i jest otoczony pięknymi, manierystycznymi, trzykondygnacyjnymi krużgankami z końca XVI w. oraz ozdobiony 21 maszkaronami. Nad bramą od strony dziedzińca zbudowano dwie kondygnacje loggii. Otwarta loggia znajduje się również na zewnątrz, obok bramy wjazdowej. Na dziedzińcu znajduje się głęboka na 56 m, wykuta w skale studnia, sięgająca poziomu Prądnika.
Po 1640 powstały fortyfikacje systemu bastionowego, które ukończono zapewne po 1655, gdyż wtedy jeszcze udało się Szwedom zdobyć zamek. W 1718 zamek w Pieskowej Skale płonął, odbudował go ok. 1780 ówczesny właściciel Hieronim Wielopolski. Pożar w 1850 strawił bogate wyposażenie wnętrz. Podczas odbudowy po nim wymurowano krużganki wewnętrznego dziedzińca. Dzięki pracom konserwatorskim prowadzonym w latach 1948-1964 w zamku otwarto muzeum, oddział Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz